Karadeniz Ereğli Osmanlı Çileği
1798 tarihinden itibaren Arnavutköy topraklarında yetiştirilen ve tat, koku ile görünüş özellikleri bakımından Osmanlı sarayınca benimsenen çilek, Osmanlı çeşidi çileğin doğmasına neden olmuştur. Osmanlı çeşidi çilek, 18661898 yıllarında Ereglü Maadin Nazırı ve Ereglü Kaymakamı Dilaver Paşa’nın girişimleri sonucu, Karadeniz Ereğli’de de yetiştirilmeye başlanmıştır. İlçede 1960’lı yıllara kadar verimli bir biçimde üretilen Karadeniz Ereğli Osmanlı Çileği, kaybolmaya yüz tuttuğu bir süreçte, 1994’te yerel yönetimin girişimleri ile yeniden üretilmeye başlamıştır.
1994 yılından itibaren her yıl Karadeniz Ereğli Osmanlı Çileği Kültür Festivali düzenlenmektedir. Bölgedeki tarımsal nüfusun varlığı ve gıda sanayi tesislerinin mevcudiyeti, çileğin sahaya özgü özelliklerinin korunarak sürdürülebilir tarımının yapılabilmesini sağlamıştır.
Karadeniz Ereğli Osmanlı Çileği kumlu-tınlı geçirgen, organik maddeler yönünden zengin ve dinlenmiş topraklarda ve meyilli arazilerde yetişir. Karedeniz Ereğli Osmanlı Çileği, Osmanlı çeşidi çilekten elde edilir. Kuvvetli gelişen ve yayvan büyüyen bir bitkiye sahiptir. Yaprakları kalın etli, üst yüzeyi koyu yeşil, alt kısmı doğal olarak yayılım gösterir. Yaprak sapı kalın ve tüylüdür. Erkek kısırlığı mevcut olup üretimde yerel çeşitler (Ereğli kara çilek veya Ereğli tüylü çileği) %10 oranında tozlayıcı olarak kullanılır. Olgun meyvelerin güneş gören tarafı açık pembe veya pembe, diğer kısımları krem rengindedir. Şekli genellikle basık küre veya yuvarlaktır. Meyveleri küçük veya orta iriliktedir. Meyve ağırlıkları 4,36 ile 7,17 g aralığındadır. Çekirdekleri kırmızı renkte ve meyve etine gömülü durumdadır. Meyvesinin ortasında çok küçük boşluğu olan Karadeniz Ereğli Osmanlı Çileğinin, eti beyaz ve çok açık krem renkte olup sulu, tatlı, kuvvetli kokuludur. Suda çözünür kuru madde içeriği aylara göre değişim göstermekle birlikte, %10,9 ile %10,64 arasındadır. Çileğe aroma veren ester bileşiklerin oranı ticari amaçlı üretilen diğer çileklere kıyasla yüksektir.
