Yuntdağı El Halısı
Yörede halıcılık, XIV. yüzyıla dayanır. Yuntdağı El Halısının ayırt edici özellikleri arasında; motif, renk ve kompozisyon özellikleri, koyu mavi, koyu kırmızı ve bejin hâkim renk olması, ipliklerin boyanmasında doğal boya kullanılması, atkıları ve çözgülerinde yün kullanılması, halının başlangıç ve bitiş kenarlarının gevşek kilim dokusu ile dokunmuş olması ve genellikle uzunca bırakılan saçakların saç örgüsü şeklinde örülmesidir.
Sıçandişi ve boncuk motifleri ile süslenmiş ince bantlarla birbirinden ayrılan bordürlerde çınar yaprağı, eli belinde ve rozet motifleri kullanılır. Geometrik hatlardan oluşan mihrabın içinde sekiz köşeli yıldız, eli belinde, çoban aynası, badem çiçeği gibi motifler yer alır. Ortada ise çengel, anahtar benzeri motifler göze çarpar. Yuntdağı El Halısı desenlerine göre yeşilbaş, deveboynu ve düz biçim gibi adlarla anılır.
Halıların boyut özellikleri ve kullanım alanına göre çeşitlerine bakıldığında en çok namazlık halısı(seccade), köşe yaygısı, yastık halısı, minder halısı, heybe halısı, testilik (arheleç) ve yer halısı dokunduğu görülür. Köşe yaygısı adı verilen halılar seccadelerden biraz daha küçük olup, büyük halıların kapatmadığı alanlara serilmek üzere dokunur. Halk arasında arheleç olarak tanınan testilik halıları sırtta testi taşımak amacıyla dokunur. Seccadeden daha büyük Yuntdağı El Halılarına desen ve boyut özelliklerine bakılmaksızın yer halısı denilmekte olup, bu halılar bordür ve zeminde kullanılan desenlere göre karabulut halı, develi halı, yeşilbaş halı, tabakalı halı gibi isimler alırlar.
